کد مطلب:173204 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
هدایت گری قیام
بنابراین تمام واژه ها و مفاهیمی كه در این نهضت بزرگ به كار رفته، در این نگاه معنا و مفهومی تازه می یابد و به گونه ای معنی دار با حوادث زمان ارتباط پیدا می كند. مفاهیم نظیر اسارت، شهادت، مظلومیت، قساوت، شهامت، مسئولیت، قدرت، وظیفه و... هر كدام جایگاه و مفهومی سیاسی اجتماعی خواهد یافت كه همواره در تمامی جوامع، درس آموز، هدایت گر و راهنما خواهد بود.
معنا و مفهوم این كلام ارزشمند نبوی فقط با این نگاه، جایگاه خویش را پیدا خواهد كرد و تحقق عینی خواهد یافت كه «ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة».
زنده ماندن عاشورا و امام حسین علیه السلام و همه ی ائمه علیهم السلام با این نگاه، به معنای زنده ماندن همه ارزش های والای انسانی و الهی است؛ یعنی مصونیت جامعه در برابر تمامی سلطه گری ها، طاغوت گری ها، استبدادها و ظلم ها.
این وجهه از زندگی و قیام امام حسین علیه السلام، نیازمند تحلیل عمیق نگران، نیك اندیشان و مصلحانی است كه با تبیین زوایای گوناگون این قیام، فلسفه این نهضت را زنده و پرشور نگاه داشته، همراه با تأثیر مویه بر مصائب آن حضرت، آن را در عمق جان ارادتمندان نفوذ دهند و از ارادتمندان آن حضرت سربازانی
بسازند كه همواره آن حضرت را در صف اول فرماندهی خویش احساس كرده، بر اهداف و اغراض الهی آن حضرت پای فشارند و مفهوم «كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا» را تحقق عینی بخشند.
خلاصه این كه اختلاط بین این دو وجهه، و یا تأكید بر مقام ثبوتی ائمه علیهم السلام، جامعه را از تأثیر پذیری از زندگی و مشی آن ها دور خواهد ساخت و آن ها را از مقام حجیت، اسوه بودن، هادی و مرشد جامعه بودن، به موجوداتی راز آلود تبدیل خواهد كرد؛ به گونه ای كه امكان ارتباط عملی بین آن ها و ارادتمندان را منتفی خواهد ساخت. [1] .
اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد؛ خداوندا! زندگی مرا به زندگی محمد و آل اطهارش زنده بدار.
و این به شرطی عملی خواهد بود كه با پاسداشت گفتار هدایت گرانه و مشی عملی و سازنده ی ائمه معصوم علیهم السلام راه درست را پیدا كنیم.
به بیان دیگر، امروز وظیفه ما این است كه بتوانیم مشی عملی و هدایت های گفتاری آن ها را در سراسر زندگی فردی و اجتماعی خویش احساس كرده، با آن ها ارتباطی بدون تكلف و الگوپذیر برقرار سازیم (و نگاه اثباتی داشته باشیم) و جایگاه عترت را به خوبی بشناسیم.
معنا و مفهوم این كلام ارزشمند نبوی فقط با این نگاه، جایگاه خویش را پیدا خواهد كرد و تحقق عینی خواهد یافت كه «ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة».
زنده ماندن عاشورا و امام حسین علیه السلام و همه ی ائمه علیهم السلام با این نگاه، به معنای زنده ماندن همه ارزش های والای انسانی و الهی است؛ یعنی مصونیت جامعه در برابر تمامی سلطه گری ها، طاغوت گری ها، استبدادها و ظلم ها.
این وجهه از زندگی و قیام امام حسین علیه السلام، نیازمند تحلیل عمیق نگران، نیك اندیشان و مصلحانی است كه با تبیین زوایای گوناگون این قیام، فلسفه این نهضت را زنده و پرشور نگاه داشته، همراه با تأثیر مویه بر مصائب آن حضرت، آن را در عمق جان ارادتمندان نفوذ دهند و از ارادتمندان آن حضرت سربازانی
بسازند كه همواره آن حضرت را در صف اول فرماندهی خویش احساس كرده، بر اهداف و اغراض الهی آن حضرت پای فشارند و مفهوم «كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا» را تحقق عینی بخشند.
خلاصه این كه اختلاط بین این دو وجهه، و یا تأكید بر مقام ثبوتی ائمه علیهم السلام، جامعه را از تأثیر پذیری از زندگی و مشی آن ها دور خواهد ساخت و آن ها را از مقام حجیت، اسوه بودن، هادی و مرشد جامعه بودن، به موجوداتی راز آلود تبدیل خواهد كرد؛ به گونه ای كه امكان ارتباط عملی بین آن ها و ارادتمندان را منتفی خواهد ساخت. [1] .
اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد؛ خداوندا! زندگی مرا به زندگی محمد و آل اطهارش زنده بدار.
و این به شرطی عملی خواهد بود كه با پاسداشت گفتار هدایت گرانه و مشی عملی و سازنده ی ائمه معصوم علیهم السلام راه درست را پیدا كنیم.
به بیان دیگر، امروز وظیفه ما این است كه بتوانیم مشی عملی و هدایت های گفتاری آن ها را در سراسر زندگی فردی و اجتماعی خویش احساس كرده، با آن ها ارتباطی بدون تكلف و الگوپذیر برقرار سازیم (و نگاه اثباتی داشته باشیم) و جایگاه عترت را به خوبی بشناسیم.
[1] حسين بن علي عليه السلام در دو نگاه؛ مصطفي درايتي، اقتباس با تلخيص و تصرف.